เรียงคนมาเป็นข่าว

⦁…ทุกแวดวงสนทนาการเมือง โฟกัสยังคลุ้งอยู่ที่คำตอบของ “18 มิ.ย.” เริ่มต้นด้วยความประหลาดใจ ว่าไฉน “เรื่องราวที่ส่งผลกระทบรุนแรงต่อความเป็นไป” จึงมาสุมรุมอัดแน่นอยู่วันนี้วันเดียว ถึง 4-5 เรื่อง เฉพาะแค่ที่ “ศาลรัฐธรรมนูญ” มีถึง “3 เรื่อง” ที่หากจะถือว่าเป็นการชี้ขาด ให้คำตอบกับคำถามต่างๆ ทางการเมืองที่ผ่านมาย่อมเป็นการสรุปที่ไม่ผิดนัก

⦁…คำถามแรก “เกมบังคับให้เพื่อไทยพลิกขั้ว” โดยยอมให้ เศรษฐา ทวีสิน เป็นนายกรัฐมนตรี เป็น “เกมชั่วคราว” รอให้ “พรรคสืบทอดอนุรักษนิยมพันธุ์แท้” ฟื้นตัวจากการพ่ายแพ้ยับเยินในการเลือกตั้งครั้งที่ผ่านมา และในวันนี้ “ถึงเวลาต้องเปลี่ยนแล้ว” เพราะเชื่อว่า “เพื่อไทย” ไม่มีทางเลือกอื่น อย่างที่ “กระหึ่มอยู่ในป่ารอยต่อ” นั้น จริงหรือไม่ คำตอบอยู่ที่ “ผลการยื่นถอดถอนเศรษฐา”

⦁…เชื่อกันว่ามี “ความจำเป็นต้องให้ ส.ว.ชุดที่ คสช.แต่งตั้งยังทำหน้าที่รักษาการต่อ” แม้จะหมดวาระไปแล้ว เพื่อสานหลายเรื่องราวในช่วงรอยต่อให้ราบรื่น จะมี “พ.ร.ป.การได้มาซึ่ง ส.ว.” ที่เป็นคดีอยู่เป็นตัวชี้ขาด หากมีการตัดสินให้ “การเลือก ส.ว.” ต้องยืดเยื้อออกไป ย่อมหมายความว่า “เกมถูกกำหนดให้ต้องเคลียร์กันใหม่” และอาจจะหมายถึงการประเมินแล้วว่า “ผล ส.ว.ระดับจังหวัด” จะทำให้คอนโทรลผลสรุป 200 ส.ว.ตัวจริงไม่เป็นไปตามเป้าที่ออกแบบไว้ จำเป็น “ต้องจัดการกันใหม่”

⦁…ที่น่าสนใจเป็น “ยุบพรรคก้าวไกล” วันนี้ชัดเจนว่า “พรรคการเมืองของคนรุ่นใหม่” ไม่มีประนีประนอมกับ “กลไกที่สร้างไว้เพื่อมาจัดการ” ไม่เพียงนำเสนอสิ่งที่ตัวเองคิดว่า “ถูก” อย่างห้าวหาญ อธิบายให้เครือข่ายได้รับรู้อย่างชัดเจนว่า “หากผิดจากนั้นคือความไม่เป็นธรรมแล้ว” ยังท้าทายทุก “องคาพยพของอำนาจ” ด้วยความเชื่อมั่นว่า “ความเชื่อมั่นต่อความถูกต้องเป็นธรรมจะขับเคลื่อนการเมืองในอนาคต” ในแบบที่ “ไม่มีใครหยุดยั้งได้”

⦁…แม้แต่คดีอาญา ที่เชื่อมโยงความกังขาว่า ทักษิณ ชินวัตร กลับมาเที่ยวนี้ด้วย “ดีลพิเศษ” เพื่อภารกิจอะไร เมื่อ “อัยการสูงสุด” ยืนกรานส่งฟ้อง “คดี 112” เลยไปถึงผลการอนุญาตให้ประกันตัวหรือไม่ พร้อมๆ กับการประเมินสถานที่ “คุมขัง” ว่าจะใช้ระเบียบฉบับใด อย่างไร จะเป็นคำตอบของแนวโน้มทางการเมือง

⦁…ที่ผ่านมา “ก้าวไกล” ยืนกราน ความคิดย้อน “ความเป็นพันธมิตรกับเพื่อไทยเป็นไปไม่ได้แล้ว” ความคิดความเชื่อของ “แนวร่วมประชาชนที่สนับสนุน” ไปไกลเกินกว่าจะถอยหลังกลับ ข้อสรุปนี้ “ก้าวไกล” ถือเป็นแนวปฏิบัติจริงจังแค่ไหน ย่อมดูได้จาก “อภิปรายงบประมาณรายจ่ายประจำปี 2568” ซึ่งมีประเด็นที่ต้องแตกหักอยู่ไม่น้อย

⦁…หรือที่หายไปจากประเทศนี้คือ “ความรู้สึกอาย” ผู้มีอำนาจพากันก้าวข้าม “ความอาย” กันไปหมด จนไม่รู้สึกอะไร กับ “เรือขนาดยักษ์ใหญ่ 3 ลำหายไปพร้อมกับน้ำมันเถื่อน” ไม่รู้สึกอะไรกับ “ผู้ใหญ่ในกองทัพ” หากินได้แม้แค่ “ค่าดูดส้วมของทหารเกณฑ์” นี่ยังไม่นับรวม “ความไม่รู้สึกที่ปล่อยให้ราคาข้าวของแพงโดยไม่มีมาตรการเยียวยาความเดือดร้อนของประชาชนให้ชัดเจน” หรือ “การปล่อยให้เศรษฐกิจตกต่ำ” และ “สังคมเสื่อมทราม” ไปทุกมิติ ผู้มีอำนาจแทนที่จะประสานมือร่วมแก้ปัญหาให้ประเทศ กลับใช้อำนาจที่มีเพื่อ “สร้างความสำคัญให้ตัวเอง” โดยไม่รู้สึกว่า “การมุ่งแต่ขัดขาขัดแข้ง” นั้น เป็น “ความน่าอาย”

เกาะติดทุกสถานการณ์จาก Line@matichon ได้ที่นี่